W terapii traumy zajmuje się głównie:

​

Traumą wczesnodziecięcą i traumą rozwojową  która wywoływana jest poprzez:

​

• doświadczenia związanie z zaniedbaniem, zagrożeniem życia lub zdrowia, zwłaszcza przy długotrwałej ekspozycji na te wydarzenia.

​

• niedojrzałych, nieporadnych życiowo rodziców - matki, ojców niezaspokajających podstawowych potrzeb dziecka.

​

• przemoc fizyczną, psychiczną i emocjonalną, która wywiera ogromny, niszczący wpływ na rozwój dziecka i powielanie dysfunkcyjnych zachowań w życiu dorosłym.

​

Kiedy doświadczamy  traumy wykształcają się w Nas pewne strategie przetrwania, aby móc przeżyć w niesprzyjającym środowisku. Często w sytuacjach tych dochodzi do dysocjacji, czyli odcięcia się od Siebie samego, odcięcia czucia, często wchodząc w zamrożenie i stany zamarcia.

 

Często te strategie z dzieciństwa stosujemy w dorosłym życiu nie będąc do końca świadomym, że "nikogo nie potrzebuję, poradzę sobie sam..." lub "nie lubię się przytulać i nie potrzebuję dotyku" ma swoje początki dawno, dawno temu.

 

Jeśli odczuwasz częste stany lękowe, gniew, smutek, poczucie winy,  problemy ze snem, ból fizyczny to  najprawdopodobniej masz w sobe nieuleczone rany.

​

Jeśli doświadczasz problemów w relacjach osobistych czy zawodowych, lub borykasz się z niską samooceną i brakiem pewności siebie przyczyna moze być dokładnie taka sama.

​

Każdą ranę da się zabliźnić, ona zostanie ale nie będzie krwawić !